Even in de hemel met Bazart

Enkele weken geleden stond Bazart in een uitverkochte AB in Brussel en ik kon er dankzij proximus nog net bij. Hier mijn verslag, met enige vertraging wegens thesis en examens. #Sorrynotsorry (foto’s: Geert Vercauteren)

Bazart wordt wel eens de moderne Gorki genoemd omwille van hun voertaal, maar eigenlijk is de Antwerps-Gentse groep totaal geen rockband. Ze maken elektronische pop in het Nederlands die heel de dag in je hoofd blijft hangen. Een gat in de markt dat Bazart graag opvult. Op de vraag of ze internationaal zouden willen gaan, in het english, antwoordde frontman Mathieu Terryn: “nee, we doen wat we graag doen en gaan niet veranderen. Bovendien kan ik mijn verhaal het beste in het Nederlands vertellen.” Een slimme zet, die misschien andere Vlaamse Engelstalige bands ook zouden moeten overwegen. Bazart begon zeven jaar geleden als Handshake, een akoestisch duo bestaande uit frontman Mathieu en gitarist/zanger/pianist Simon Nuytten. Maar de band werd groter en groter, eurosong for kids-kandidaat Oliver Symons voegde zich erbij. En met drummer Robbe Vekeman en bassist Daan Schepers erbij veranderde de band geleidelijk van kleinkunst naar elektronische pop. Het is nog wachten tot september voor een debuutalbum, maar de EP die eind 2015 uitkwam deed al veel bewegen: hits als Tunnels en Goud werden grijsgedraaid op Studio Brussel en 3FM. Hun shows in Belgische clubs als Het Depot en de Vooruit raakten snel uitverkocht met als kers op de taart een uitverkochte AB. Niet zomaar de Club of de Box, die ze al eerder lieten daveren, maar de grote zaal. Het werd een feest voor alle oude (mezelf) en nieuwe fans.

©Geert Vercauteren

©Geert Vercauteren

©Geert Vercauteren

©Geert Vercauteren

“Hebben jullie er een beetje zin in?”
De show begon met een knaller van een opener, Census. Een typisch Bazart-lied: met momenten onverstaanbare teksten die toch goed rijmen en een dramatisch effect hebben in combinatie met het hoge geschreeuw van de achtergrondzangers en de synths en drums. Na die eerste nieuwe, volgde meteen een tweede: Chaos. Mathieu durft duidelijk te bewegen op zijn blinkende zilvere loper. De twee andere frontmannen blijven noodgedwongen achter hun keyboards staan. Het eerste ademmoment in de set komt er met Zienderogen, een nummer van de EP dat met gele laserstralen het publiek wordt ingezonden. Vanaf de eerste meegezongen zanglijnen zien we het besef bij zanger Mathieu in zijn ogen en zijn lach: Ik heb ze. “AB laat jullie eens horen!” is al wat hij moet zeggen om de zaal volledig mee te krijgen. Het tempo wordt opgedreven met nieuwkomer Open. De hoge stemmen van Simon en Oliver in combinatie met de diepe stem van Mathieu vullen de zaal terwijl lasers erop los flikkeren. Dit nummer kan zeker een hotshot worden! “Hebben jullie er een beetje zin in?” Enkele vrienden van het vijftal zwaaien hem lof toe terwijl een paar tieners gillen. Het rustige Abramovic houdt ze wel stil. De AB hult zich in het pikdonker terwijl een griezelige beat komt inzetten. Voodoo is opnieuw een nieuw nummer dat even cryptisch is als het vorige. Waar hij zijn inspiratie haalt, Mathieu zal het wellicht nooit onthullen. Wanneer wordt aangekondigd dat het volgende nummer Tunnels is, klinkt een zucht van opluchting door de zaal: meezingen, eindelijk. Het kippenvel komt tot aan de billen wanneer de hele zaal vanaf het eerste woord de integrale tekst luidkeels meezingt. Ook op het podium zijn ze in hun nopjes, de frontman danst op de golven van onze stemmen. Na de zoveelste “Komaan AB!” klinkt het refrein 10 keer luider dan verwacht, ten voordele van de iets te enthousiaste Mathieu. Zonder is alweer een nieuwe en blijft niet zo goed hangen als de rest. Een warrig dramatisch nummer met een goed refrein.

©Geert Vercauteren

©Geert Vercauteren

Ridder Mathieu en zijn schildknapen
De sfeer wordt weer wat luchtiger met behulp van een cover van De Jeugd van Tegenwoordig. Sterrenstof doet de temperatuur stijgen. In een bloedhete AB een blazer van Vero Moda aanhouden vergt moed, toetsenist Oliver bewees dat het kon maar moest hem dan toch uitdoen in het midden van de show. Zanger Mathieu daarentegen hield de hele avond zijn ultramooie vest aan. Stijl boven alles. Na een oorverdovend en langdurig applaus waar Mathieu enkel een “maar allé” op kan zeggen wordt Koortsdroom, een EP-nummer ingezet. De iets moeilijkere tekst wordt toch ook opnieuw van A-Z meegezongen. Echo mag de avond afsluiten. Net zoals enkele andere onuitgebrachte nummers speelt Bazart ook dit lied al een hele tijd live. Toch weet het nog steeds te ontroeren. “Ik hoor zijn echo in mijn hoofd. Hij dwaalt als ridder zonder hoofd. Ik heb niets gedaan en niets beloofd.”
Als een ridder stond de frontman op het podium. De hele show liep hij van hier naar daar en vormde zo de olie van de Bazart-machine. Zijn vier schildknapen stonden in een halve cirkel rond hem. In de toegift volgt nog het extreem dansbare Lux en publieksfavoriet Goud. Mathieu vraagt ons om in de lucht te springen, rugklachten of niet, iedereen moet meedoen. De grond daverde en iedereen lachte. We kunnen niet wachten tot de volgende keer. Tot deze zomer op Rock Werchter, Pukkelpop, de Lokerse Feesten of Pinkpop, jongens.

Setlist:
Census
Chaos
Zienderogen
Open
Abramovic
Voodoo
Tunnels
Zonder
Sterrenstof (cover)
Koortsdroom
Echo
Lux
Goud